Libri Gjyqtarët është një libër plot me paradokse. Ai përmban disa
nga historitë më të famshme të Biblës, dhe disa nga më të
panjohurat. Libri përmban shumë histori që janë tërheqëse, por njëkohësisht
ka dhe histori të neveritshme, këto mbase më të shumta. Mësimet e
tyre janë njëkohësisht të thjeshta dhe të vështira. Ato na tregojnë
mëkatin më të zi të njeriut, por duke e parë atë në dritën e
hirit më të ndritshëm të Perëndisë.
Pasi
kam predikuar rreth tyre në vende të ndryshme përgjatë disa viteve,
kam arritur në konkluzionin se ky kontrast i fundit, është ai që e përmbledh
më mirë mesazhin e librit. Dikush mund t’i vërë atij titullin që,
dymbëdhjetë vjet para botimit të Udhëtimit të shtegtarit, Xhon Buniani ia vuri autobiografisë së
tij shpirtërore: Hiri që tepron për mëkatarin më të madh.
Dua
që këtu t’u shpreh mirënjohjen time gjithë atyre që më kanë
ndihmuar në këtë zbërthim, qoftë edhe duke më dëgjuar apo duke bërë
komente. Faqja e dedikimit është një mënyrë për t’u thënë
faleminderit veçanërisht motrës sime dhe burrit të saj, në shtëpinë
e të cilëve u shkruan kapitujt e fundit, për mikpritjen e tyre të
dashur dhe për inkurajimin me lutje, në atë rast dhe në shumë raste
të tjera.
